NILIMPENDA KUPITA KIASI (11)

Sehemu ya 11:

“Mwanga Mpya wa Maisha” 

Simulizi ya kweli – kama inavyosimuliwa na Tunu

Baada ya kukutana na Brian ile siku, nilihisi kama mlango mmoja mkubwa ulikuwa umefungwa rasmi.
Sikuhisi hasira, wala huzuni — nilihisi amani.
Nilijua nilikuwa nimeachilia. Nilikuwa huru.

Maisha yangu yaliendelea kama kawaida, lakini safari hii nikiwa na mtazamo tofauti. Nilijifunza kupenda safari yangu, si matokeo yake.
Nilijifunza kusamehe, si kwa ajili ya wengine, bali kwa ajili yangu mwenyewe.

Kevin aliendelea kuwa sehemu ya maisha yangu. Tulianza kuwa karibu zaidi — si kwa haraka, bali kwa namna ya asili, tulivu, yenye kuelewana.
Hakuwahi kuniuliza kuhusu zamani yangu, ila siku nilipomwambia mwenyewe, alisikiliza kwa makini bila kuniuliza maswali magumu.

“Kila mtu ana historia yake,” alisema.
“Kinachojalisha ni sasa na unakoelekea.”

Maneno yake yalikaa akilini mwangu kwa muda mrefu.
Nilianza kumheshimu zaidi, si kwa sababu alinipenda, bali kwa sababu alinituliza.

Tulianza kufanya biashara pamoja — mimi nikiuza nguo, yeye viatu. Mara nyingi tulikaa sokoni tukicheka na kupanga mikakati ya kutanua biashara zetu.
Nilihisi furaha isiyo na presha.
Hakukuwa na maneno mengi ya kimahaba, lakini kulikuwa na vitendo.
Alikuwa pale kila nilipohitaji msaada — kimya, lakini thabiti.

Siku moja, nilikuwa nimechoka sana baada ya kazi, nikapokea ujumbe mfupi kutoka kwake:

“Usijali kuhusu kesho. Tumefika mbali, na bado kuna mbali zaidi mbele yetu.”

Nilitabasamu.
Nilijua kwamba safari hii, nilikuwa kwenye njia sahihi — njia ya furaha ya kweli.

Nilianza kujihusisha na wanawake wajasiriamali wengine, tukaanzisha kikundi kidogo cha kusaidiana.
Nilipata nafasi ya kuzungumza kwenye mikutano kuhusu kupona baada ya kuvunjika moyo.
Mara ya kwanza niliposimama mbele ya watu na kusimulia hadithi yangu, nililia — lakini si kwa huzuni, bali kwa shukrani.

Nilihitimisha hotuba yangu kwa maneno haya:

“Nilimpenda kupita kiasi, lakini sikupotea. Nilijifunza kwamba moyo unapovunjika, haukufi — unajifunza kupiga tena, safari hii kwa busara.”

Watu walipiga makofi. Nilihisi fahari isiyoelezeka.
Sikujiona tena kama Tunu aliyewahi kuumizwa — nilijiona kama Tunu mpya, aliyezaliwa kutoka kwenye maumivu yake.

Na kila ninapoamka asubuhi, nikiona jua likichomoza, ninasema kimoyomoyo:

“Asante Mungu… kwa kuniweka hai hadi niione sababu ya kupona.”

 Kuna furaha kubwa katika kujua kwamba hauhitaji mtu mwingine ili ujisikie kamili. Unachohitaji ni wewe mwenyewe — na moyo uliojifunza kupenda tena bila hofu.

 Itaendelea…