NILIMPENDA KUPITA KIASI (14)

Sehemu ya 14:

Nilikuwa nimekaa kwenye bustani ndogo nyuma ya nyumba yangu, jioni tulivu yenye upepo mwanana wa bahari.
Macho yangu yalikuwa kwenye jua lililokuwa likizama  lile jua lililowahi kunikumbusha mwisho, sasa lilikuwa linanikumbusha mwanzo.

Nilipokuwa nimezama kwenye tafakari, simu yangu ililia  ilikuwa Kevin.
Nilipokea kwa tabasamu.

“Habari yako, Dada Tunu?”
“Niko vizuri, rafiki yangu. Wewe je?”
“Niko salama. Nilipita karibu na nyumbani kwako, nilifikiri nikuletee chai ya tangawizi. Najua unayo ile tabia ya kusahau kula ukijitafakari.”

Nilicheka kwa sauti.

“Sasa hata unanipeleleza, Kevin?”
“Hapana,” alijibu huku akicheka, “naangalia tu usizame sana kwenye mawazo yako.”

Dakika chache baadaye, alifika. Alibeba chupa ya thermos na kikapu cha keki ndogo.
Tulikaa pale bustanini, tukinywa chai, tukizungumza mambo madogo madogo kuhusu biashara, maisha, na ndoto.

Kila neno lililokuwa likitoka midomoni mwake lilikuwa tulivu, halikuwa na presha.
Hakuwahi kuniweka kwenye kona ya maamuzi  hakuwa kama wanaume wengi waliokuwa wakitaka kuthibitisha mapenzi yao kwa maneno makubwa.
Kevin alikuwa tofauti.
Alinifanya nijisikie salama bila hata kusema neno “nakupenda” kila saa.

Baada ya ukimya mfupi, aliniangalia na kusema,

“Tunu, najua hatuna haraka. Lakini nataka nikuambie ukweli moyo wangu umekuwa ukikupenda kimyakimya kwa muda mrefu.
Si kwa sababu wewe ni mkamilifu, bali kwa sababu wewe ni halisi.”

Nilihisi pumzi yangu ikisimama kwa sekunde chache.
Nilitazama macho yake  yale macho ambayo yalikuwa yameniona katika nyakati zangu za udhaifu, na bado hayakuwahi kuniangalia kwa huruma, bali kwa heshima.

Nilijibu kwa sauti tulivu:

“Kevin, nilipitia mengi. Niliwahi kupenda mpaka nikasahau nafsi yangu.
Lakini nimejifunza kuwa mapenzi ya kweli hayana kelele, yana utulivu.
Ukikubali kunipenda kwa namna hiyo, basi nipo.”

Alinyanyua mkono wake taratibu, akashika mkono wangu.

“Siyo lazima tukimbie, Tunu. Tukitembea polepole, tutafika mbali zaidi.”

Nilitabasamu.
Hapo nilijua  hii siyo hadithi ya upendo wa maumivu, bali ya moyo uliotulia.

Tuliendelea kukaa kimya, tukitazama jua likizama taratibu.
Nilihisi amani ikitanda ndani yangu.
Moyo wangu ulikuwa umetulia, sio kwa sababu nilipata mtu mwingine, bali kwa sababu nilijipata mimi mwenyewe.

 Mapenzi ya kweli hayaangamizi, yanajenga. Hayapigi kelele, yanaongea kwa utulivu. Na yanapokuja kwa wakati sahihi, moyo unajua  “hii safari ni yangu.”

 Itaendelea…