NILIMPENDA KUPITA KIASI (18)

Sehemu ya 18:

Siku ziligeuka kuwa wiki, wiki zikawa miezi.
Na taratibu, nilianza kujifunza kitu ambacho nilikuwa nimekisahau kwa muda mrefu  kujipenda mimi mwenyewe.

Kila asubuhi nilipoamka, nilikuwa nikiangalia kioo na kujikumbusha:

“Tunu, wewe unatosha.”

Nilianza kurudi kwenye vitu nilivyovipenda zamani.
Nilirudi kwenye klabu yetu ya kusoma vitabu, nikaanza kufundisha wasichana wadogo kuhusu kujithamini, na kila neno nililosema kwao liliniponya pia mimi.

Siku moja, baada ya kipindi cha mafundisho, msichana mmoja alinijia na kuniambia,

“Dada Tunu, kila nikikusikia, najisikia kama maisha yangu yanaweza kubadilika.”

Nilitabasamu. Sauti yake ndogo iliniguza moyo.
Ndipo nikatambua  huenda maumivu yangu hayakuwa ya bure.
Huenda yalikuwepo kunifanya niwe nuru kwa mtu mwingine.

Wakati mwingine jioni nilikuwa nikienda ufukweni, nikikaa kimya nikitazama mawimbi.
Hapo ndipo nilijisikia huru zaidi  hakuna kelele, hakuna machungu, ni mimi na hewa safi ya bahari.
Nilihisi moyo wangu ukianza kupumua tena.

Na ukweli ni huu:
Sikusahau Kevin, la hasha.
Lakini nilijifunza kumkumbuka bila kuumia.
Nilijifunza kwamba si kila anayekuja kwenye maisha yetu anakaa  wengine wanakuja kutufundisha, halafu wanaondoka.

Nilianza kufurahia maisha yangu ya kawaida;
kuamka mapema, kunywa kahawa yangu ya vanilla, na kusikiliza muziki wa asubuhi huku nikitazama jua likichomoza.
Kwa mara ya kwanza baada ya muda mrefu, nilihisi amani halisi.

Nilijikuta nikitabasamu bila sababu.
Nikajua nilikuwa nimepona.
Siyo kwa sababu mtu alinipenda, bali kwa sababu nilijikubali tena.

 Kuna nguvu isiyoelezeka unapojipenda baada ya kuumia  nguvu ya kuanza upya bila kuogopa.

 Itaendelea…