NILIMPENDA KUPITA KIASI (21)

Sehemu ya 21:

Baada ya siku ile ya mvua, maisha yangu yalihisi kama yamepumua tena.
Nilihisi kama mzigo mzito uliokuwa kifuani mwangu umeondoka kabisa.
Nilijua sasa  nilikuwa huru, kweli huru.

Nilirudi nyumbani, nikawasha taa ndogo sebuleni, nikanywa kikombe cha chai yangu ya tangawizi, na nikajikumbatia mwenyewe kwa furaha.
Nilijua nilikuwa nimefika mbali.

Siku zilikatika, na mimi na Brian tuliendelea kuwa marafiki wazuri.
Hatukuwahi kuharakisha mambo.
Tulizungumza, tulicheka, tulishirikiana mawazo ya kazi na maisha.
Alinifanya nihisi salama  siyo kwa ahadi, bali kwa uwepo wake tulivu.

Siku moja, tulikutana kwenye bustani ileile niliyowahi kukaa na Kevin zamani.
Safari hii, nilihisi hewa tofauti.
Brian alikuwa ameshika maua madogo ya waridi meupe.

“Tunu,” alisema kwa sauti ya upole, “najua moyo wako umepitia mengi.
Na sitaki kuwa dawa ya maumivu yako  nataka kuwa rafiki wa amani yako.”

Nilihisi joto kali la hisia likinipanda kifuani.
Nilimtazama machoni, nikasema kwa utulivu,

“Naamini Mungu hutoa nafasi ya pili si kwa watu tu, bali kwa mioyo pia.”

Akatabasamu, akaniuliza kwa upole,

“Basi, utaniruhusu kuingia kwenye nafasi hiyo?”

Nilinyamaza sekunde chache, kisha nikasema,

“Ndio, lakini si kwa haraka  tuanze kama marafiki wa kweli, tukijenga hatua kwa hatua.”

Brian alitabasamu kwa furaha, akasema,

“Huo ndio mwanzo mzuri zaidi ninaoweza kuomba.”

Tulitembea kando ya bustani tukizungumza mambo madogo madogo, huku upepo ukipuliza majani kwa upole.
Nilihisi moyo wangu ukitulia  ule utulivu ambao haukuwahi kuwepo zamani.

Nilijua hii siyo hadithi ya kurudia makosa,
ni hadithi ya mtu aliyependa, akaumia, akajifunza, na sasa anaanza upya kwa hekima.

Nilitabasamu nikitazama anga likiwa limejawa na rangi za jioni, nikajiambia kimoyomoyo:

“Nilimpenda kupita kiasi… lakini sasa, najipenda vya kutosha.”

 Wakati moyo unapopona, Mungu huleta mtu atakayeheshimu makovu yako, si kuyahukumu.

 Itaendelea…