NILIMPENDA KUPITA KIASI (30)

Sehemu ya 30: 

Miezi mitatu ilikuwa imepita tangu barua ya Diana isomwe.
Tangu siku hiyo, mambo kati yangu na Brian yalibadilika  tulikuwa huru zaidi, tuliwasiliana kwa uwazi, tulicheka zaidi, na hata tulijifunza kusamehe bila hofu.

Maandalizi ya harusi yalikuwa yamekamilika.
Mama yangu alikuwa mwenye furaha isiyoelezeka, marafiki wangu walikuwa wananiambia,

“Tunu, safari yako imetufundisha kuwa mapenzi ya kweli hayafi.”

Nilicheka, lakini moyoni nilijua  nilikuwa nimepita mengi mpaka kufika hapo.
Siku moja kabla ya harusi, Brian aliniambia,

“Kesho si siku ya furaha tu, ni siku ya ushindi.
Kwa sababu mimi na wewe tumevuka mito ya machozi na bado tumesimama.”

Maneno hayo yalikaa kichwani mwangu siku nzima.

Asubuhi ya siku ya harusi, nilivaa vazi jeupe, lenye unyenyekevu lakini uzuri wa kipekee.
Nilipotazama kiooni, niliona siyo tu mwanamke anayekwenda kuolewa, bali mwanamke aliyepigana, aliyefumuka kutoka kwenye maumivu na kuwa nuru.

Muziki wa taratibu ulikuwa unacheza, wageni walikuwa wanajipanga, na jua lilikuwa likizama taratibu likipaka anga rangi ya dhahabu.
Nilitembea kuelekea sehemu ya ibada, moyo wangu ukipiga taratibu  kila hatua ilikuwa kama sauti ya ushuhuda.

Lakini ghafla, katikati ya maandalizi, simu yangu ililia.
Ilitoka kwa namba isiyojulikana.
Nilihisi moyo wangu ukiruka, kumbukumbu ya mara ya mwisho nilipopokea simu kama hiyo ikirudi kwa kasi.
Nilihisi mikono ikianza kutetemeka.

Niliitazama kwa muda, nikapumua kwa kina, kisha nikapokea.

“Halo?”

Kulikuwa na ukimya kwa sekunde kadhaa, kisha sauti nyororo ya mwanamke ikasema:

“Habari, dada Tunu. Samahani kwa usumbufu.
Naomba tu unijue… mimi ni dada yake Diana.”

Nilihisi moyo wangu ukisita kupiga kwa sekunde moja.

“Ndio, dada?” niliuliza kwa sauti iliyodondoka taratibu.

“Nilitaka tu kusema… nilikuwa na hofu wakati niliposikia Brian anaendelea na maisha,
lakini baada ya kuona namna unavyompenda, najua dada yangu angefurahia.
Hivyo… tafadhali, endeleeni.
Hiyo ndiyo baraka ya mwisho kutoka kwa familia yetu.”

Simu ikakatika, nikabaki nimeshika kifua changu.
Machozi yakaanza kunitoka, lakini safari hii hayakuwa ya huzuni yalikuwa ya shukrani.

Nilitazama juu mbinguni, upepo mdogo ukipita, nikahisi kama Diana alinitazama na kutabasamu.
Nilinong’ona kimoyomoyo:

“Asante… kwa kuruhusu upendo huu uendelee kuishi.”

Nilitembea mbele, nikamwona Brian akinitazama kwa macho yaliyojaa upendo na amani.
Tulifika bega kwa bega mbele ya madhabahu, na nilijua  huu ulikuwa mwanzo mpya, ulio na baraka za waliopo na waliotangulia.

 Upendo wa kweli hauhitaji kushindana na zamani unakua ndani yake, na kuendelea mbele kwa amani.

 Itaendelea…