NILIMPENDA KUPITA KIASI (46)

Sehemu ya 46:

Safari ya London ilikuwa kama ndoto ambayo haikutaka kuisha, lakini kila safari nzuri ina mwisho wake na mwanzo mpya unatokea pale pale mwisho unapofika.
Siku ya kurudi Tanzania ilifika. Nilihisi mchanganyiko wa hisia: furaha, mshangao, hofu, na shukrani kubwa sana.

Amani aliniangalia wakati tunapakia mizigo.
Alisema kwa sauti yake ya kupendeza:

“Mama, tutarudi London tena?”

Nikamtazama, nikamshika uso wake mdogo.

“Ndiyo mwanangu… tutaenda popote duniani mradi tuko pamoja.”

 Kurejea Tanzania  Mashangwe, Vilio, Fahari

Tulipoteremka Uwanja wa Ndege wa Julius Nyerere, nilikuwa nimejiandaa na ukimya wa kawaida wa safari.
Lakini… niliposhuka tu kwenye ngazi za ndege, nikasikia kelele kubwa upande wa chini.

Makundi ya wanawake, wasomi, waandishi, vijana, wazee…
walikuwa wamebeba mabango yenye majina yangu.

“Karibu Mama wa Mwanga!”

“Tunu tumejifunza kupitia wewe!”

“Mwanamke akisimama  kizazi kinasimama.”

Amani alishika nguo yangu kwa nguvu, macho yake yakifunguka kwa mshangao.
Nikamshika mkono na kutabasamu.

Asha alikimbia, akatufikia, akaanza kunikumbatia huku akilia.

“Sijawahi kujivunia mtu kama ninavyojivunia wewe, Tunu.
Tanzania imekupa shukrani kubwa.”

Makamera ya redio, TV, na magazeti yalinizunguka.
Lakini moyoni, nilihisi utulivu wa ajabu utulivu wa mtu aliyeanza safari mpya ya maana.

🏡 Nyumbani  Pumzi Ndefu, Maisha Mengine

Nilipoingia nyumbani, nilihisi harufu ya mbali na ya karibu kwa wakati mmoja
harufu ya utoto, harufu ya historia, harufu ya mwanzo.

Niliingia chumbani, nikakaa kitandani, nikapumua kwa nguvu.
Kipande kidogo cha karatasi kilikuwa mezani, kimeachwa na Asha.
Nikakifungua.

Kiliandikwa:

“Karibu nyumbani, mshindi wa dunia.”

Nilishindw akuizuia tabasamu.

Safari Mpya Ya Kazi  Na Majukumu Makubwa

Wiki iliyofuata, nilipokea mialiko mingi:

kuzungumza katika chuo kikuu

kushiriki kwenye makongamano ya wanawake

kutoa mafunzo ya uandishi

kufanya mahojiano ya TV na redio

kuanzisha taasisi ya kusaidia wanawake waathirika wa ukatili

Majukumu yaliongezeka, lakini sikuogopa.
Nilihisi nguvu ambayo sijawahi kuwa nayo maishani.

Kila nikikutana na wanawake, walinikumbatia kwa nguvu.
Waliniambia:

“Umetupa sauti ambayo hatukuwahi kuwa nayo.”
“Umetufundisha kupenda nafsi zetu.”
“Tunu, umetufungua macho.”

Hapo ndipo nilipoamua rasmi:
nitafungua kituo changu cha kusaidia wanawake  “MWANGA WA TUNU FOUNDATION.”

Kilikuwa ndoto ambayo sikuwahi kuota lakini sasa ilikuwa inasimama mbele yangu kama jua linalochomoza.

 Simu Kutoka Kwa Brian  Tena

Usiku mmoja nilikuwa nakaa sebuleni, nikitayarisha mpango wa taasisi yangu, simu yangu ililia.
Jina likatokea.

Brian.

Moyo wangu haukuruka wala kutikisika kama zamani.
Nilikuwa tayari kuusikiliza ulimwengu bila kuogopa vivuli vyake.

Nikapokea.

“Habari, Tunu…”
alisema taratibu.

“Salama, Brian. Umeamkaje leo?”
Nikajibu kwa utulivu ambao hata mimi niliushangaa.

“Nimekuwa nikisikia taarifa zako.
Kila unalofanya… linanigusa.
Nataka kukupa msaada wa kifedha, wa mtandao, wa aina yoyote unapohitaji
kwa ajili ya wanawake ambao unapigania.”

Nilikaa kimya sekunde chache.
Ulimwengu ulikuwa umebadilika sana.
Mtu aliyewahi kunivunja, anataka kujenga pamoja nami.

“Brian,”
nikasema kwa utulivu,
“sina chuki, sina hasira, na sina kiburi.
Lakini safari yangu hii… haihusiani na kurudiana.
Hii safari ni ya mwanga.
Usipuuze nafasi hiyo
hata wewe unaweza kuwa sehemu ya mwanga huu,
lakini sio kupitia mimi kama zamani.”

Alinyamaza kwa muda, kisha akasema:

“Nimekuelewa, Tunu.
Na nitaheshimu hilo.
Nitaitumia nafasi hii kuwa mtu ambaye nilipaswa kuwa zamani.”

Simu ikakatika.

Safari yangu ilikuwa imefika hatua ambayo hata maumivu ya zamani hayawezi kunirudisha nyuma.

 Mwanga Wa Kesho

Usiku ule nililala nikimkumbatia Amani.
Alipolala kifuani mwangu, nilitamka maneno ambayo nilitamani kila mwanamke ayasikie:

“Mama yako hakufa gizani, mwanangu.
Mama yako aliwasha mwanga.”

Nilipofumba macho, nilijua kabisa:

Hii haikuwa tena hadithi yangu tu
hii ilikuwa mwamko wa wanawake wengi.