NILIMPENDA KUPITA KIASI (47)

**SEHEMU YA 47

Sikuamini macho yangu. Nilipofungua mlango wa nyumba, nilinyamaza ghafla kana kwamba ulimwengu mzima ulikuwa umebonyeza kitufe cha pause.

Mbele yangu, Brian alikuwa amesimama  si kama yule mwanaume wa kujiamini nilivyozoea kumwona, bali kama mtu ambaye dunia yake yote imeporomoka ghafla.

Alikuwa ameshikilia bahasha nyeupe mkononi, macho yakiwa mekundu kama mtu aliyepoteza usingizi siku kadhaa.
Wakati huo huo, upepo wa jioni ulipeperusha yale majani machache yaliyokuwa sakafuni, ukiongeza ukimya wa kutisha kati yetu.

“Kwanini uko hapa?” niliamua kuzungumza kwanza, ingawa moyo wangu ulipiga kwa kasi ya ajabu.

Brian alimeza mate.
“Tunu… nilihitaji kukuona kabla hujafikia uamuzi wa kunichukia kabisa.”

Nilishusha pumzi ndefu. “Uamuzi wangu hauna uhusiano na maumivu yako… unahusiana na ukweli.”

“Kama hivyo,” alisema taratibu, “basi nimekuja na ukweli ambao sijawahi kuwaambia mtu yeyote.”

Nikamtazama moja kwa moja usoni.
Sauti yake ilitetemeka kidogo.

“Ukweli gani hivi?” niliuliza.

Alitoa bahasha ile na kuisukuma mkononi mwangu.
“Fungua.”

Moyo wangu ulikuwa kama unavuma masikioni. Nilifungua polepole.

Ndani yake kulikuwa picha.
Picha ya mwanamke  mrembo, amevaa gauni nyekundu, akicheka. Lakini kilichonigusa zaidi si uzuri wake… bali macho yake yalikuwa yamejaa huzuni fiche.

“Ni nani huyu?” niliuliza.

Brian akavuta pumzi ndefu.
“Huyo alikuwa mchumba wangu… kabla sijakutana na wewe.”

Nilihisi mwili wangu ukipata baridi ya ghafla.

“Aliniambia ananipenda… lakini hakuniambia anaumwa. Alikuwa akipambana na hali mbaya sana. Alificha ili nisiendelee kuteseka naye.”

Brian alisogea ukingoni kama mtu anayepigana na mawazo yake mwenyewe.

“Alifariki miezi miwili kabla sijakutana na wewe,” alisema. “Na nilijilaumu… kwa sababu nilikuwa nimeanza kumjali kidogo tu. Sikutaka tena mtu yeyote akuja karibu na mimi kwa sababu ya hofu ya kumpoteza tena.”

Nikafunga picha ile kwa mkono ulioanza kutetemeka.
“Kwa nini kuniambia sasa?”

Kwa mara ya kwanza tangu nimfahamu, Brian alinikaribia bila kiburi, bila ujasiri, bila tabasamu lake la kawaida.
Macho yake yalishuka chini, sauti ikawa dhaifu kama mvua ndogo ya asubuhi.

“Kwa sababu… wewe umevuka ukuta nilioujenga. Na kila siku ninakutizama… ninajikuta nakuogopa zaidi. Kwa sababu wewe sio kama yeye… hujanipa sababu ya kunikimbia, lakini mimi ndio ninakukimbia.”

Nilipumua kwa nguvu.
“Brian, unawezaje kunidai moyo wangu wakati wewe mwenyewe bado umebanwa na kivuli cha mtu mwingine?”

Alinyamaza sekunde chache.
Kisha akasema kwa mwendo wa polepole sana:

“Kwa sababu… nilipokutana na wewe, kwa mara ya kwanza nilihisi tena kupenda  kitu ambacho sikuamini kitaweza kurudi. Lakini… nilipoona vile mwanangu Kelvin alivyo karibu na wewe, nikajua sitaki tena kuwa mtu wa kukupa maumivu kama yale niliyowahi kutoa.”

Macho yangu yakapanuka.

Kelvin?

Mwanangu?

Nilishindwa hata kuzungumza.

Brian aliinua macho kunitazama.
“Ndio… anajua mengi kuliko nilivyodhani. Na leo alinifuata kazini. Aliniambia niachane na wewe ikiwa bado sijasamehe makosa yangu ya zamani.”

Kichwa changu kilijaa maswali, hisia, hasira, huruma, na mshangao kwa wakati mmoja.

“So… unataka nisiwe na wewe?” niliuliza kwa sauti ndogo.

Hakujibu mara moja.

Kisha akasogea mbele  akasimama hatua moja tu kutoka kwangu.

“Hapana…” alisema kwa sauti ya kutetemeka.
“Mimi nataka uwe wangu… kuliko kitu kingine chochote. Lakini sitaki kukutesa kwa kivuli kisichofutika.”

Macho yangu yalilegea taratibu.
“Brian… sikuhitaji ukamilifu wako. Nilitaka tu ukweli wako.”

Akanishika mkono kwa upole wa kutisha.
“Tunu, ikiwa utanipa nafasi moja tu… moja ya mwisho… nitajifunza kukupenda bila hofu.”

Niliendelea kumtazama kimya.
Moyo wangu ulikuwa mahali pa hatari  kati ya mtu anayetaka kunisaidia kusonga mbele… na mtu anayeogopa kupoteza kile alichoanza kukipenda kwangu.

Lakini kabla sijapata neno lolote la kujibu, tukasikia mtu akigonga mlango kwa nguvu kutoka nje.

Doo! Doo! Doo!

“Sio Brian pekee…” nilijisemea moyoni nikiwa na baridi.

Brian akageuka kwa haraka.

Gongolizo lingine likaanguruma.

Nilihisi mapigo ya moyo yanabadilika kasi.

“Nani… anagonga usiku huu?” Brian akauliza kwa sauti ya tahadhari.

Nilinyamaza.

Sauti ya nje ikapaza:

“TUNU! Fungua mlango… tunaongea leo, si kesho!”

Nilitambua sauti hiyo mara moja.

Kelvin.

Brian akageuka polepole kuniangalia.

“Kwa hiyo… amekuja.” alisema kwa sauti ya chini.

Nilikuwa katikati yao wawili.
Mapenzi mawili.
Uamuzi mmoja.
Usiku mmoja ambao ungebadilisha kila kitu.