NILIMPENDA KUPITA KIASI (48)

SEHEMU YA 48

Mlango ulipigwa tena kwa nguvu, safari hii ukitikisika kama mtu aliyekuwa na hasira iliyozidi viwango vya kawaida.

Doo! Doo! Doo!

Brian alinitazama kwa macho makali, ya hatari, lakini si ya kunitisha yalikuwa macho ya mtu anayepigana na moyo wake na uhalisia kwa wakati mmoja.

“Tunu… hujaenda kufungua,” alisema kwa sauti iliyoshuka, iliyoficha mshtuko.

Nilimeza mate.
“Brian… siwezi kuwaacha nyote wawili hapa nje usiku huu. Hii si vita.”

“Hapana,” alisema akiongeza hatua moja mbele, “hii tayari ni vita, lakini ya mioyo. Tofauti ni kwamba hakuna anayejua atashinda nani.”

Sauti ya Kelvin ikapaza tena, safari hii kwa hasira na huzuni zilizochanganyika:

“Tunu! Najua uko ndani! Fungua  usinifanye mikono yangu iumie kwa kugonga mlango wako!”

Nilifumba macho sekunde hizi chache zilikuwa ndefu kuliko siku nzima.

Nikasogea hatua moja kuelekea mlango.

Brian akaunyanyua mkono wake, akashika mkono wangu kwa upole ambao sikuwa nimemzoea.

“Utakachofanya sasa… kitabadili kila kitu,” alisema. “Sio kwetu tu bali kwako. Kwa moyo wako.”

Niliondoa mkono wangu taratibu kutoka kwake.
Si kwa hasira, si kwa kuogopa   bali kwa sababu sikutaka kuchukua uamuzi nikiwa chini ya uvutano wa mtu yeyote.

Nilijua nitalazimika kukabiliana na ukweli uso kwa uso.

Nilipofungua mlango, upepo wa usiku ukaingia ndani kwa nguvu, ukipiga mapazia na kutoa sauti kama ya kuimba kwa huzuni.

Kelvin alisimama pale, kifuani kikivuta pumzi kwa hasira, macho yake yakiwa yamejaa mchanganyiko wa maumivu na wivu ambao haukufichika hata kidogo.

“Tunu… kwako mimi sio mtu wa kupiga simu kwanza?” aliuliza, sauti ikiwa nzito na iliyopasuka.

Nilishusha pumzi.
“Kelvin, si kwamba sikupiga”

“Acha.” alinikata. “Swali halihitaji majibu. Tayari jibu nimeshaliona.”

Akapita pembeni yangu bila ruhusa, moja kwa moja ndani ya chumba.

Alipomwona Brian akisimama sebuleni, uso wa Kelvin ulibadilika ghafla mkusanyiko wa hasira, wivu, huzuni na hofu ya kupoteza.

Brian naye alisimama wima, kana kwamba alimsubiri.

“Tulikubaliana…” Kelvin alianza, “nilikuambia uache kumfuata Tunu kama bado haujatulia. Kama bado unaishi kwenye kivuli cha mtu mwingine.”

Brian hakutikisika.
“Wewe ndio ulimfuata kazini kwangu leo bila taarifa.”

“Kwa sababu nakujua,” Kelvin alijibu. “Na nilitaka uhisi kwamba namwangalia. Sikutaka umuumize.”

Nilikuwa bado mlangoni, nikiwatazama wanaume wawili waliokuwa wananipenda, kila mmoja kivyake.
Kila mmoja akiwa tayari kupigana kwa ajili yangu  lakini kila mmoja pia akiniumiza kwa njia tofauti.

Nilichukua hatua tatu mbele, nikaweka mikono yangu juu kuelekea wote.

“Imetosha.” niliwambia kwa sauti ya kutetemeka lakini yenye uthabiti.
“Mnaongea kama mimi sio hapa. Kama sina akili zangu. Kama siwezi kuamua.”

Wote wawili wakanyamaza.

Nilisogea hadi katikati yao.
Kwa mara ya kwanza usiku ule, niliwaangalia wote wawili kwa macho yaliyofunguka kikamilifu  macho ya mtu aliyekuwa amefikia ukingo wa kuvunjika.

“Ninyi wote… mmenitesa kwa njia tofauti.”

Brian akaonekana kupata maumivu ndani ya kifua.
Kelvin naye akageuza uso upande mwingine, kama anajaribu kujificha.

“Brian, wewe… ulificha ukweli. Ulificha mtu aliyekuwa sehemu yako kubwa. Ulificha maumivu yako. Ukanifanya nishindwe kujua unataka nini kwangu.”

Brian hakusema chochote, macho yake yakibubujika maji taratibu.

Nilimgeukia Kelvin.

“Na wewe Kelvin… umekuwa unanitazama kwa mbali, ukiningoja nikuone. Kisha unapopata hatari unakuja kwa nguvu, kwa wivu, kwa sauti kali… kana kwamba moyo wangu unapaswa kukuchagua kwa sababu tu wewe ni mwema kwangu.”

Kelvin akapumua kwa nguvu, kisha akasema kwa sauti ya chini:

“Sikuwahi kukudharau Tunu. Ila nilikuogopa. Nilikuogopa ukimchagua yeye. Nilikuogopa kupoteza mtu ambaye… nilianza kumwona kama sehemu ya maisha yangu.”

Niliwaangalia wote.

“Lakini hamtanilazimisha kuchagua leo,” nilisema.
“Hii ni safari ya moyo na moyo hauruhusu kuamuliwa bila kupona kwanza.”

Nilitembea kuelekea mlango, nikausimamisha nusu.
Kisha nikasema kwa utulivu mzito:

“Nataka usiku huu wote muondoke. Wote wawili. Nitafikiria, nitapumua, nitajiuliza maswali yangu mwenyewe. Na wakati moyoni mwangu nitapoamua… nitatembelea mmoja wenu. Lakini siyo leo.”

Ukimya ulianguka chumbani kama jiwe zito.

Brian akaanza kutoka, lakini kabla hajatoka, akasema kwa sauti ndogo:

“Sitakukimbilia tena… lakini sitakukata tamaa.”

Kelvin naye, alipokuwa anapita kando yangu, alisema:

“Tunu… ukihitaji chochote, hata usiku wa manane, nichague mimi kwanza. Si kwa sababu nataka ushindi  bali kwa sababu nataka usalama wako.”

Waliondoka wote.

Nilipozima taa, nikabaki peke yangu kwenye giza jepesi la chumba changu, macho yakitazama dari.

Kitu kimoja tu ndicho kilikuwa kinauma moyoni mwangu…

Kwa mara ya kwanza, sikuwa na hakika kama uamuzi wangu utaniokoa
…au kunivunja kabisa.