NILIMPENDA KUPITA KIASI (49)

SEHEMU YA 49

Usiku ule haukuwa wa kawaida.
Kulikuwa kimya kikubwa… kimya kisicho na huruma, kile kinachokunyamazisha mpaka unaanza kusikia mapigo ya moyo wako kama sauti ya ngoma ya mbali.

Nililala chali, nikiwa nimefunika uso wangu kwa mikono miwili.
Nilitaka kulia lakini machozi yaligoma kutoka. Ilikuwa kama moyo wangu umechoka kulia, umechoka kupigana, umechoka kuchagua.

Nilichukua simu yangu.
Nikaizima.
Sikutaka ujumbe wa Brian.
Sikutaka simu ya Kelvin.
Nilitaka mimi.

Lakini sekunde chache tu baadaye, simu yangu iliyozimwa ikatoa mtetemo mfupi ule mtetemo unaoashiria kuna mtu anapiga hata bila mtandao, ile emergency vibration ambayo huja kama ujumbe wa dharura.

Nilishtuka.

“Nani tena… usiku huu?” niliwaza.

Nikaigeuza, nikaiwasha.

ULIOKO KATIKA SCREEN:

“Number Withheld – 1 Missed Call”

Nikatingisha kichwa.
“Hapana… leo siwezi. Leo sitaki hofu nyingine.”

Nilipogeuka kulalia upande wa pili, taa ya nje ya nyumba ikawaka ghafla ile inayowashwa tu kunapokuwa na mtu anayepita karibu na geti.

Moyo wangu ukakosa pumzi kwa sekunde chache.

“Nani tena?”

Nikainuka polepole, nikachungulia kidogo kupitia pazia.
Baridi ikapita mgongoni.

Mtu mmoja alikuwa amesimama nje ya geti langu.
Kimya.
Amesimama tu, akinitazama bila kusogea.

Nilishusha pazia haraka moyo ukipiga kwa nguvu.

“Nifanye nini? Ni Brian? Ni Kelvin? Au… ni nani mwingine?”

Hofu ilipanda kama moshi.

Nikaamua kutuma ujumbe kwa mtu pekee ambaye niliona anaweza kunisaidia bila kuniamulia jambo: Diana.

Nikaandika:

“Diana unaweza kuja? Kuna mtu amesimama nje ya geti. Sijui ni nani.”

Alijibu sekunde tano baadaye tu.

“Niko maeneo ya karibu. Nakuja sasa hivi.”

Nilikaa kitandani, nikishikilia mto kwa nguvu kama kinga ya mtoto mdogo.

Dakika tano zilipita.

Taa ya nje ikawashwa tena safari hii kwa mwanga mkali zaidi, ule wa gari lililosimama mbele ya geti langu.

Sauti ya honi ndogo ikapigwa:

Beep!

Nikavuta pazia kidogo, nikatambua gari lile.

La Diana.

Nikafungua mlango wa ndani, nikaenda hadi cha mbele na kufungua geti kidogo.
Diana alishuka haraka, akaja kunikumbatia kabla hata sijafungua mdomo.

“Tunu, nini kinaendelea? Umekuwa tofauti siku kadhaa sasa.”

Nilishindwa kuzuia sauti yangu.
“Diana… nimechoka. Nimechoka kupendwa kwa hofu. Nimechoka kuchagua kati ya watu wawili wanaonifanya nijione kama zawadi lakini pia kama vita.”

Diana akashika mikono yangu, akaniangalia kwa macho yale ya rafiki wa kweli.

“Kwanza… yule mtu aliyekuwa hapa, umeona sura yake?”

“Ndio… lakini ilikuwa giza. Sikumtambulika.”

“Alifanya nini?”

“Hakugonga, hakupiga simu. Amesimama tu… akinitazama.”

Diana akakunja uso.

“Hiyo sio tabia ya Kelvin,” alisema kwa uhakika.
“Na Brian angegonga mlango, na anajulikana kwa msimamo wake… hawezi kusimama kimya kimya hivyo.”

“Mmoja wapo anaweza kuwa amekasirika,” nilisema.

Diana akatikisa kichwa.

“Hapana. Huyu haonekani kama mtu anayekasirika… anaonekana kama mtu anayekusoma. Au anayekulinda kimya kimya.”

“Mlinzi?” niliuliza.

“Ndio. Au mtu anayejaribu kuona kama uko salama.”

Nilitetemeka.
“Hiyo ina maana gani?”

Diana alipumua kwa nguvu.

“Tunu… kuna mtu mwingine kwenye maisha yako.”

Nilishika kifua.
“Sina mtu mwingine. Ni Brian… na Kelvin tu.”

“Hapana,” Diana akasema kwa uzito, “Ninazungumza kuhusu mtu ambaye hata haujui anakuangalia.”

Kimya kikubwa kikafuata.

Kisha Diana akasema kwa sauti ya chini:

“Naomba uniambie… umewahi kuhisi mtu anafuatilia? Labda barabarani? Kazini? Au hata kwenye mitandao?”

Kumbukumbu zikanirudi ule wakati nilihisi mtu akinifuata kwenye giza, zile missed calls zisizo na namba, yule mtu wa siku nyingi aliyepiga honi na kuondoka bila kutoa ishara.

“Diana… unafikiri kuna mtu ananifuatilia?”

Diana akashika mkono wangu kwa nguvu.

“Tunu, hii huenda sio tena hadithi ya mapenzi… bali ya usalama.”

Macho yangu yakaanza kujaa machozi ya woga.

“Diana… unanitoa roho. Unamaanisha kuna mtu hatumjui… anayenifuata?”

“Kabisa.” alisema. “Na ninahisi mtu huyo… amekuwa kwenye maisha yako muda mrefu kuliko Brian na Kelvin wanafikiria.”

Nikasimama.
Moyo ukipiga kama bomu.

Diana akasema maneno yaliyovunja hewa:

“Na ninahisi mtu huyo… anatamani uwe peke yako. Bila Brian. Bila Kelvin. Bila yeyote.”

Nikakaa chini ghafla miguu ikakataa kuniunga mkono.

Na katika ukimya ule mzito…

SIMU YANGU IKALIA TENA.

Namba ikasoma:

Number Withheld  Calling…”

Diana akaniangalia haraka.
“Usipokee.”

Lakini kabla sijakataa…

Simu ikakatika yenyewe.

Kisha ujumbe ukaingia:

“USIOGOPE… SINTAKUDHURU. LAKINI KESHO SITAKUWEKA MBALI TENa.”

Macho yangu yakatoka machozi haraka.

“Diana…” nikasema kwa sauti ya kupasuka,
“huyu mtu… ananijua.”

Diana akanishika kwa nguvu.
“Tunu, sasa najua… hii simulizi haijafika mbali. Hii ndiyo mwanzo wa sehemu ngumu zaidi.”

Nikasema kwa sauti ya utetemeko:

“Lakini ni nani ananitaka kiasi hiki… bila kufunua uso wake?”

Diana akanitazama kwa uzito.

“Sijui bado… lakini nina hakika ya kitu kimoja
huyu mtu hajakuingia tu moyoni… amekupeleleza hadi roho yako ya ndani.”