NILIMPENDA KUPITA KIASI (39)

Sehemu ya 39:

Miezi mitatu ilipita haraka kama upepo.
Amani sasa alikuwa na miezi mitatu, na kila siku alinifundisha kitu kipya.
Tabasamu lake lilikuwa tiba yangu, kicheko chake kilikuwa muziki wangu,
na kila neno lake la kwanza lilikuwa kama ahadi mpya kutoka kwa Mungu kwamba maisha bado ni mazuri.

Nilianza kazi mpya katika kampuni ndogo ya uandishi wa maudhui ya kijamii.
Kazi yangu ilikuwa kuandika hadithi za kweli kama yangu.
Kila nilipoandika, nilihisi kama nafsi yangu inazungumza.
Meneja wangu aliwahi kuniambia,

“Maneno yako yana uhai, Tunu.
Ukiongea na karatasi, watu wanahisi moyo wako.”

Na kweli, moyo wangu ulikuwa umepona si kikamilifu, lakini vya kutosha kuanza kupenda maisha yangu upya.

Brian alikuwa bado anakuja mara moja moja, mara nyingi wikendi.
Kila alipokuja, tulizungumza kuhusu Amani, kuhusu malezi, kuhusu maisha.
Hakuwahi kulazimisha chochote.
Kila kitu kilikuwa kimya, cha heshima, na cha kweli.

Siku moja, nikiwa kazini, nilipokea simu kutoka kwake.
Sauti yake ilikuwa na msisimko fulani,

“Tunu, unaweza kupita jioni kidogo?
Kuna kitu nataka kukuonyesha.”

Nilisita kwa sekunde chache, kisha nikasema,

“Sawa, lakini usinifanye nijute.”
Alicheka, ile sauti yake ya zamani, yenye joto la kweli.

Jioni nilipofika kwake, nyumba ilikuwa tofauti.
Kila kona ilikuwa imetulia, safi, yenye harufu ya maua ya waridi.
Alinionyesha chumba kimoja kikiwa kimepambwa vizuri,
kuna kitanda cha mtoto, rangi laini za kijivu na nyeupe, na picha kubwa ya familia ikining’inia ukutani mimi, yeye, na Amani.

Nilisimama kimya, machozi yakinijaa.

“Brian… umefanya nini?”

Akanitazama, macho yake yakiwa na unyenyekevu wa kweli.

“Sikutaka nikupoteze tena kwa maneno.
Nilijua, njia pekee ya kukuonyesha kuwa nimebadilika ni kujenga mahali pa amani hata kama hautakaa hapa, pa kuonyesha kuwa ninaelewa maana ya familia.”

Nilihisi moyo wangu ukibisha taratibu si kama zamani ulivyokuwa ukirukaruka kwa mapenzi, bali kwa kuguswa.

“Brian, huu si upendo wa zamani,” nilisema taratibu,
“hii ni hekima. Na ninakuheshimu kwa hilo.”

Tulikaa pale kimya, tukimtazama Amani akiwa amelala mikononi mwangu.
Nilihisi kama dunia imetulia.
Tulikuwa tumepitia dhoruba, tumeumia, tumelia lakini sasa tulikuwa tumejifunza kupenda kwa namna mpya.

Nilipokuwa naondoka, Brian alinifungulia mlango, akasema kwa sauti ya upole,

“Tunu, hata kama tuko mbali kihisia, nataka ujue kitu kimoja
ulinitengeneza upya.
Wewe na Amani, ndiyo sababu najitambua tena.”

Nilitabasamu, nikamjibu,

“Na wewe, Brian, ni somo ambalo sitasahau.
Maumivu yalinifundisha, lakini toba yako imenipa amani.”

Nilitoka nje, nikapumua hewa safi ya usiku.
Nikaangalia anga lenye nyota, nikamkumbatia Amani nikimnong’oneza,

“Mtoto wangu, huu ndio ulimwengu si mkamilifu,
lakini wenye nafasi ya pili kwa wale wanaothubutu kuamini tena.”

Itaendelea…